 |
|||||
|
"Sen potwora"
Album ten jest pierwszym tomem nowej trylogii, autorstwa Enkiego Bilala. Jest to też jak na razie ostatni komiks, który wyszedł spod ręki tego artysty. Wydanie części drugiej tejże trylogii planowane było co prawda jeszcze na ten rok, jednak na razie zachodnie źródła milczą na ten temat. Wiadomo jednak, że album ten ma nosić tytuł "32 grudnia". Głównymi bohaterami "Snu potwora" jest trójka ludzi, którzy byli sierotami wojennymi, a pierwsze dni swojego życia spędzili w jednym łóżku, w szpitalu w bombardowanym Sarajewie. Pierwszym (i najstarszym z nich) jest Nike, drugim - jego "brat" Amir, trzecią zaś osobą jest "siostra" - Leyla. Świadomie umieściłem słowa brat i siostra w cudzysłowach, ponieważ ta trójka nie jest związana więzami pokrewieństwa, lecz raczej wspólnymi przeżyciami. Album rozpoczyna się około 33 lata po wydarzeniach w Sarajewie. Wszyscy troje stali się dorosłymi ludźmi, a ich losy potoczyły się bardzo różnie. Nike pracuje w C.B.P.Ś. (Centralnym Banku Pamięci Świata), bo sam obdarzony jest niezwykłą pamięcią. Właśnie przez to staje się celem organizacji O.O. (rozwinę ten skrót później); Leyla, została astronomem na stacji kosmicznej wyposażonej w teleskop Hubble 4, który wykrył ślady życia we wszechświecie, przez co także stał się celem tej samej organizacji (a wraz z nim także i Leyla). Natomiast Amir to najemnik. Opowieść ta jest bardzo rozbudowana i wielopłaszczyznowa. Mamy tu niedaleką przyszłość w której świat zagrożony jest fundamentalizmem, w postaci organizacji "Obscurantis Order" (czyli właśnie O.O.), która została utworzona, przez połączone siły fanatyków religijnych chrześcijaństwa, judaizmu i islamu. Celem jej jest doprowadzenie do upadku znanej nam cywilizacji, zniszczenia postępu i nauki, oraz wymazania pamięci o przeszłości, a wszystko to w imię wiary (temat jakże aktualny). Mamy tu też przeszłość w postaci wspomnień, poznawanych przez Nike'a, w kolejnych bolesnych przebłyskach. Znajdujemy w nich obrazy z pierwszych dni życia jego, oraz Leyli i Amira, w sarajewskim szpitalu. Jak stwierdził sam autor komiksu, bardzo chciał umieścić w swoim albumie nawiązania do wojny w rodzinnej Jugosławii. Jednak taki właśnie (nie bezpośredni, opisowy sposób), na jaki się zdecydował był jedynym, na jaki się odważył, aby ukazać te smutne dni wojny. Kolejną płaszczyzną, tym razem o wymiarze jednostkowym, są przeżycia wspomnianej już trójki ludzi, których oddzielne przez ponad 30 lat losy, zaczynają się ze sobą splatać na powrót, a to między innymi za sprawą dramatycznych wydarzeń, przetaczających się ponownie przez świat. Mamy tu także politykę i polityków wraz z ich brudnymi gierkami. Na tej arenie działa diaboliczny i nieobliczalny dr Warhol, jedna z najbardziej znaczących, zagadkowych i nastawionych na destrukcję osobowości na Ziemi, który to osobnik jest jednocześnie jedną z kluczowych postaci w tym albumie. Ważny tematem, który porusza ten komiks jest też pamięć. I to zarówno ta w wymiarze jednostkowym (Nike Hatzfeld cofający się wspomnieniami co jakiś czas o kolejny dzień, aż ku dniowi swoich narodzin), ale też pamięć zbiorowa, "pamięć narodów", którą starają się unicestwić ludzie z O.O. Zniszczenie zasobów pamięci, oznacza bowiem koniec starej, zepsutej cywilizacje i miejsce na nową, taką jak zapragną tego "obskurantyści". Pod względem graficznym, album jest podobny do albumów "Trylogii Nikopola", a szczególnie do "Kobiety Pułapki", a to za sprawą pojawiających się w nim często tak jak i w tamtym komiksie wypowiedzi narratora, wypisanych białymi literami na czarnym tle. Podobnie jak tam, także tutaj jest to przekaz, w którym poznajemy różne fakty i przemyślenia z życia głównego bohatera. Krótko mówiąc, "Sen potwora" to po prostu piękny w warstwie graficznej komiks, który wyszedł spod ręki mistrza gatunku. Podsumowując, śmiem twierdzić, że "Sen..." jest albumem wybitnym, zarówno pod względem graficznym, jak i fabularnym. Jest to, jak już było powiedziane wcześniej, wielopłaszczyznowa historia, która zachwyca rozmachem i głębią, a miejscami skłania również do refleksji nad naszą, trudną rzeczywistością. Z czystym sumieniem polecam go do przeczytania każdemu. Scenariusz i rysunki: Enki Bilal |
|||||
